Kaszubska wieś Linia wzmiankowana w latach 1342 i 1354, w roku 1373 otrzymała przywilej lokacyjny. W lustracji z 1565 roku potwierdzono 14 włók gruntu uprawnego. Wieś należała do królewszczyzn stanowiących uposażenie starostów mirachowskich, w okolicznościach wojennych zastawianych u gdańskich bankierów von Loitzów. W roku 1701 spośród 62 mieszkańców 54 było katolikami, 8 protestantami; w 1781 wszystkich 115 mieszkańców było katolikami należącymi do parafii w Strzepczu. Pod koniec XIX stulecia Linię zamieszkiwało 402 katolików i 35 ewangelików. Przywiązanie do tradycji kaszubskich potwierdziły restrykcje wprowadzone przez władze pruskie w 1837 roku usuwające język kaszubski ze szkół ludowych rejencji gdańskiej. Pochodzący z Lin iks. Juliusz Pobłocki we wspomnieniach opublikowanych w 1877 roku pisał o konieczności sporządzania tłumaczeń dokumentów niemieckich dla zrozumienia ich przez miejscowych Kaszubów. Fundamentalne znaczenie dla utrzymania polskości miał kościół katolicki, a zwłaszcza prowadzona w szkole w języku polskim nauka religii. Usunięcie mowy ojczystej z nauczania tego przedmiotu było jedną z przyczyn tzw. Strajku szkolnego,  przeprowadzonego w miejscowej szkole w roku szkolnym 1906/07

Uwłaszczenie chłopów w XIX wieku i budowa w 1905 roku linii kolejnowej z Kartuz do Lęborka zdynamizowało rozwój wsi. W nowej rzeczywistości politycznej, kiedy Linia znalazła się  w granicach odrodzonej Rzeczypospolitej, w 1923 roku zawiązało się Towarzystwo Budowy Kościoła, które z ks. Franciszkiem Węsiorem podjęło starania inwestycyjne. W latach 1924-33 pod kierunkiem ks. Józefa Papacka wzniesiono niewielki kościół pw. Najświętszego Serca Jezusowego, a kolejny administrator ks. Alfons Gołuński w latach 1933-37 doprowadził do wykonania efektownych polichromii stropu.

Kuracja w Lini status parafii otrzymała 24 września 1959 roku. Współczesny obraz rozbudowanej świątyni jest    w dużej mierze zasługą proboszcza ks. Bazylego Oleckiego:w latach 1966 i 1974-75 przebudowano prezbiterium, w 1976-77 fasadę świątyni, w 1982 roku wyjonano witraże z efektownymi motywami kaszubskimi, a w 1983 wykonano mozaikę wyobrażającą na ścianie ołtarzowej prezbiterium Ostatnią Wieczerzę.

Duszpasterstwo parafialne od 1999 roku prowadzi proboszcz ks. Wojciech Senger, który z szacunkiem do tradycji kaszubskiej włącza się w lokalne inicjatywy charytatywne i społeczne. Liturgia sprawowana jest także w kaplicach filialnych: pw. NMP Różańcowej w Niepoczołowicach i pw. Miłosierdzia Bożego w Kętrzynie.